Brood uit de Romertopf

Onlangs ontdekte ik dat er binnen de broodbakwereld een kleinere "scene" is die zich bezighoudt met broodbakken in de Romertopf. Laat ik nou net al jaren twee van die dingen in de kast hebben liggen! Ooit gekregen van schoonmama, maar nooit de tijd genomen om er iets mee te doen.

Een ideale gelegenheid om twee nieuwe dingen tegelijkertijd uit te proberen: het rijzen in de oven en het bakken in de Romertopf .

Ik bakte twee broden achter elkaar.

Aan de insnedes is te zien dat de rijs niet zo goed was.

"Romertopfbrood 1" ging volgens de klassieke Romertopf-methode.

• Eerst laat je de Romertopf een half uur onder water staan, dat kan mooi tijdens de eerste rijs van het deeg. Het poreuze aardewerk van de Romertopf neemt het water op, tijdens het bakken moet dit zorgen voor een hoge vochtigheidsgraad waardoor je gerechten gaar en sappig worden, en in het geval van brood er een knapperige korst van schijnt te komen.
• Na de eerste rijs gooi je het deeg zo in de Romertopf. Invetten kan niet bij een Romertopf, en schijnt niet nodig te zijn: na het bakken komt het brood als vanzelf uit de Romertopf rollen.
• Je laat het deeg rijzen in de Romertopf. Ik heb dit gedaan in een oven die op 40 graden was voorverwarmd. Het deeg rees als een tierelier, voor het eerst deze winter had ik weer een succesvolle tweede rijs!
• Vervolgens zet je de oven op 220 graden (heteluchtoven op 200) en bak je het brood.
• Na een kwartier bakken haalde ik het deksel van de Romertopf, om een knapperige korst te garanderen. Er kwam een ongelooflijke hoeveelheid stoom uit de Romertopf zetten, uitgedroogd was mijn deeg in elk geval niet! Na afbakken zonder deksel zag het geheel er prachtig uit. 
• Aan de drie inkervingen is echter duidelijk te zien dat het brood niet mooi uit z'n korst is gerezen, zoals dit horen inkervingen er niet uit te zien. Ik denk dat dit door de te vochtige omgeving te wijten is, vooral tijdens het einde van de baktijd.

Ik keerde de Romertopf om, nu zou mijn brood als vanzelf uit de schaal komen rollen. Maar niets van dat! Muurvast zat mijn brood, hoe hard ik ook schudde. Ik probeerde het vervolgens voorzichtig los te werken met een siliconen deegspatel, toen dit niet lukte heb ik het brood met diezelfde spatel ruw losgebikt. Pas daarna ontdekte ik dat de Romertopf niet de ideale vorm heeft voor een brood. Mijn brood was breed en plat geworden, en een beetje raar.

Na wat Googlen ontdekte ik dat er nog steeds Romertopfen worden verkocht, en dat er inmiddels ook broodbakvormen in het assortiment zitten. Voor mij pas een optie, zodra het me eerst is gelukt om een perfect brood in mijn gewone ouderwetse Romertopf (uit 1970) te bakken, eentje die ook van de bodem loskomt.

"Romertopfbrood 2" werd derhalve op een alternatieve wijze bereid. Ik besloot alleen de deksel even in water te zetten en de schaal droog te laten. Deze bestrooide ik ruim met meel. Ik koos voor semolinameel, omdat dat zo mooi gelig blijft na het bakken.

De tweede rijs liet ik wederom in de Romertopf in de oven plaatsvinden, wederom met succes. Na een kwartier bakken haalde ik het nog vochtige deksel van het brood. En na het afbakken zat er een prachtige korst op mijn brood.

Maar.... wederom bleef het hardnekkig vastplakken aan de schaal. En eindigde het verhaal met mij ruw hakkend met een siliconen deegspatel. Het brood smaakte trouwens heel lekker, maar 't is niet presenteerbaar voor gasten.

Zodra ik met succes in de Romertopf heb gebakken, zal ik de methode op mijn Receptenpagina plaatsen. Vooralsnog blijft het bij dit bescheiden verslagje.