Toscaans brood en profeetjes

In Italië ontdekten we tot onze verrassing dat het brood in de provincies Toscane en Umbrië volkomen zoutloos is.
In het begin was dit erg wennen, maar vaak  bleek het toch erg smaakvol brood.
En reuzegezond, in Toscane en Umbrië bleek het aantal sterfgevallen door hart- en vaatziekten zoveel lager te zijn dan in de andere provincies, dat het maximale zoutgehalte van brood nu in heel Italië omlaag is gebracht.
Er zit ook nog een leuk verhaal aan vast, vooral waarom in Umbrië zoutloos brood wordt gegeten. Hier ga ik nog wel op terugkomen, want ik wil zelf gaan experimenteren met zo'n gezond, smakelijk en toch zoutloos brood.

Maar niet alles hoeft even gezond te zijn: dit weekend heb ik heerlijke profeetjes gebakken.
Het zijn luxe zachte wittebroodjes die in vroeger tijden vaak op kinderverjaardagen werden gegeten. De term 'profeetje' duidt op de aparte knoopvorm, maar waarom je dit een profeetje zou noemen? Geen idee! 

Het deeg vertoont overeenkomsten met briochedeeg: een simpel basisdeeg, verrijkt met een paar luxe ingredienten. Omdat de broodjes supermakkelijk klaar te maken zijn, een hoge slagingskans hebben en er ook nog apart en leuk uitzien, zou ik ze aanraden voor iemand die voor het eerst zelf broodjes wil bakken. Een goed beginnersbrood dus.

Het recept voor de profeetjes staat op de receptenpagina.

Opa in de bakkerij

Zomaar even tussendoor!
Mijn grootvader (met donker schort) in zijn bakkerij aan het werk. Hij kneedt hier deeg voor krentenwegge.
Op de achtergrond de katoenen doeken waarin de broden te rijzen werden gelegd.
Mijn opa was erg vooruitstrevend en experimenteerde met nieuwe ovens en met Amerikaans meel.

Hij was gespecialiseerd in beschuitbakken, wat in het bakkersvak een speciale kunst was. Ik heb het hem nog nooit nagedaan! Nou ja, in een grijs verleden heb ik als vakantiebaantje ooit nog eens in de beschuitbakkerij van Bolletje gestaan. Maar ik hoop ooit eens zelf het beschuitbakken uit te proberen.