Verse of gedroogde gist

Mogelijk ben ik erachter waardoor mijn broden de laatste tijd slecht rezen. Het had te maken met GIST.

Al die tijd dacht ik dat het door de winterkou kwam, en de lagere temperaturen die ik daardoor in mijn huis heb. Maar het rijzen in een lauwwarme oven wilde ook niet goed lukken, steeds ging het mis bij de tweede rijs. Op een gegeven moment word je het echt zat om steeds een baksteen uit de oven te moeten vissen. We vinden het zonde om zoiets weg te gooien en kauwden braaf elke dag de compacte baksteen-sneetjes weg, maar ook dat word je op een gegeven moment wel echt zat.

Aan het gist kon het gewoonweg niet liggen, dacht ik, want sinds ik bak werk ik met dezelfde methode. Ik bak met gedroogde gist, omdat me dat makkelijker leek. Ik moet een stuk omfietsen om aan verse gist te komen en die blokjes zijn maar kort houdbaar, en kunnen niet worden ingevroren, waardoor ik geen voorraad kan inslaan. 
Gedroogde gist daarentegen kun je in bulk inkopen. Ik bestel gewoon van die vacuum getrokken pondspakken op internet. Eenmaal opengeknipt doe ik het pondspak met verpakking en al in een vriesdoosje in de diepvries. Een klein beetje giet ik in een schattig klein jampotje dat van origine kappertjes bevatte. Uit dat potje haal ik elke keer het gist dat ik nodig heb. Na een paar broden is het potje leeg en vul ik het bij uit de diepvries. Zo komt er zo min mogelijk zuurstof bij mijn pondspak gist, en houdt het het wel een paar maanden uit in de diepvries.

Dat ging elke keer goed, tot een paar maanden geleden. En omdat ik net een nieuw pak gist had opengemaakt en het dus echt niet te oud kon zijn, dacht ik: gist is het in elk geval niet.

Na maanden uitproberen met temperaturen, verschillende rijsplekken, verschillende soorten meel en noem maar op, kreeg ik tegen heug en meug een blokje verse gist en een zak meel mee van mijn vader. En even later stond ik naar een broodblik te staren met daarin een prachtig opbollend deeg. Een dag daarna probeerde ik weer die verse gist, nu met mijn eigen meel. Wederom knalde het brood naar boven, en we aten weer heerlijk luchtige, goed smakende, lekkere boterhammetjes.

Of dat ene pak gedroogde gist nu het probleem was, of dat het toch niet aan te raden is om je gist in de vriezer te stoppen, ik weet het niet. Voor nu ben ik even klaar met gedroogde gist. Ik heb gewoon weer een stukje omgefietst en heb een paar blokjes verse gist gehaald (bij de Jumbo).

Binnenkort hoop ik iets beter te zijn ingewijd in de geheimen van gist. Voor mijn verjaardag krijg ik het prachtige boek "le gout du pain" van de Franse broodprofessor Raymond Calvel. Daarmee hoop ik me iets beter te onderleggen in de technische kant van het broodbakvak!

Het maanzaadbrood is lekker luchtig geworden!